بسیاری از ما معلمی را به یاد می‌آوریم که الهام‌بخشمان بوده است.
سر بزنگاه‌های موفقیت، در جمع‌های دوستانه یا هرجا که حکایتی گفته می‌شود، ما نیز با بیان خاطره‌ای یا تمجیدی از او یاد می‌کنیم.
معلم مؤثر می‌تواند در زندگی دانش‌آموز بدرخشد و برای او چشم‌انداز متفاوتی ایجاد کند؛ چشم‌اندازی که او را ترغیب می‌کند از محدودیت‌هایش عبور کند و به سمت آینده‌ای موفقیت‌آمیز گام بردارد.
چنین معلمانی هرکدام روش منحصر به فرد خود را دارند، اما در یک ویژگی مشترک‌اند و آن صبوری است. آن‌ها صبورند و برایشان فرقی نمی‌کند دانش‌آموز پرخاشگر باشد یا مؤدب، باهوش باشد یا بی‌استعداد. خشمگین باشد یا غمگین. آرام باشد یا بی‌صبر و قرار.
آن‌ها در مواجهه با کسی که در ریاضیات خوب نیست، یا از یادگیری فراری است، شکیبایی پیشه می‌کنند و با آزمودن راهکارهای گوناگون به دانش‌آموز نشان می‌دهند غیرممکن وجود ندارد.
در کلاس‌های پرتعداد با دانش‌آموزانی متفاوت و از خانواده‌ها و قومیت‌های متنوع، صبوری و بردباری را ضروری می‌بیند تا علاوه بر اینکه یادگیری به بهترین شکل ممکن اتفاق بیفتد، بتواند برای یکایک دانش‌آموزان معلمی اسوه باشند.
چنین است که آن‌ها بر همه ابعاد زندگی شاگردانشان تأثیر می‌گذارند و الگویی می‌شوند که در تمام طول زندگی دانش‌آموز هرگز کهنه نمی‌شود.
