3.
مدیران آموزشی به چه صلاحیت هایی در بعد تکنولوژیکی نیاز
دارند؟
دادههای توصیفی مندرج در جدول شماره (3)
نشان میدهد که آزمودنیها صلاحیتهای مورد نیاز مدیران آموزشی در بعد
صلاحیتهای تکنولوژیکی را به شرح زیر
در حد «کاملاً مناسب» و «مناسب» بیان کردهاند:
سواد اطلاعاتی (2/31 درصد)، توانایی بازیابی و
استفاده از اطلاعات (2/55 درصد)، درک فرهنگ شبکهای (9/56 درصد)، درک رعایت آداب و رسوم
شبکهای (8/53 درصد) و توانایی کار و
عمل در محیط مجازی (3/48 درصد).
4.
مدیران آموزشی به چه صلاحیت هایی در بعد فردی نیاز دارند؟
دادههای مندرج در جدول شماره (4) نشان میدهد که آزمودنیها صلاحیتهای مورد نیاز مدیران آموزشی در بعد
صلاحیتهای فردی را به شرح زیر در حد
کاملاً مناسب و مناسب بیان کردهاند: خودتنظیمکنندگی (68 درصد)، نظمپذیری فردی (2/66 درصد)، نظمپذیری جمعی (5/31 درصد)، اعتمادبهنفس (8/61 درصد)، استقلال و خودرهبری
(6/50 درصد)، مسئولیتپذیری (2/66 درصد)، خودکنترلی
(5/23 درصد).
5.
مدیران آموزشی به چه صلاحیت هایی در بعد اقتصادی نیاز
دارند؟
دادههای مندرج در جدول شماره (5) نشان میدهد که آزمودنیها صلاحیتهای مورد نیاز مدیران آموزشی در بعد
صلاحیتهای اقتصادی را به شرح زیر در
حد کاملاً مناسب و مناسب میدانند:
ریسکپذیری (7/75 درصد)، کارآفرینی (9/76
درصد)، مهارت کسب درآمد (1/73 درصد)، درک فرهنگ بهرهوری (7/77 درصد)، صلاحیتهای بازاریابی حرفهای (78 درصد)، مهارتهای یادگیری کارآمد (2/59 درصد)، کسب
هویت حرفهای (8/48 درصد)، داشتن وجدان
کاری (65درصد)، داشتن اخلاق کاری (65 درصد).
6.
مدیران آموزشی به چه صلاحیت هایی در بعد معنوی، اخلاقی و
مذهبی نیاز دارند؟
دادههای توصیفی مندرج در جدول شماره (6)
نشان میدهد که آزمودنیها صلاحیتهای مورد نیاز مدیران آموزشی در بعد
صلاحیتهای معنوی، اخلاقی و مذهبی را
به این شرح در حد کاملاً مناسب و مناسب میدانند:
حفظ ارزشهای الهی (3/80 درصد)، حساسیت
به اخلاقیات و معنویات (74 درصد)، التزام عمل به ارزشها (7/69 درصد).
7.
مدیران آموزشی به چه صلاحیت هایی در بعد هوشی (فکری) نیاز
دارند؟
دادههای توصیفی مندرج در جدول شماره (7)
نشان میدهد که آزمودنیها صلاحیتهای مورد نیاز مدیران آموزشی در بعد
صلاحیتهای هوشی (فکری) را به این شرح
در حد کاملاً مناسب و مناسب میدانند: داشتن دانش، مهارت و
خلاقیت (4/58 درصد)، داشتن مهارت تفکر انتقادی (9/56 درصد)، داشتن مهارت و تفکر
سطح بالا (9/56 درصد)، توانایی استفاده از ظرفیت موجود و خلق ظرفیتهای جدید (8/68 درصد)، توانایی تولید
ایدههای نو (7/77 درصد) و یادگیری
مادامالعمر (76درصد).
8.
مدیران آموزشی به چه صلاحیت هایی در بعد پژوهشی نیاز دارند؟
دادههای توصیفی مندرج در جدول شماره (8)
نشان میدهد که آزمودنیها صلاحیتهای مورد نیاز مدیران آموزشی در بعد
صلاحیتهای پژوهشی را به این شرح در حد
کاملاً مناسب و مناسب میدانند: پژوهشمداری در برخورد با مسائل (2/79 درصد)،
برخورداری از روحیه پژوهشی (7/51 درصد)، مروج فرهنگپژوهی (5/70 درصد)، توانایی تصمیمگیری (5/70 درصد).
9.
مدیران آموزشی به چه صلاحیت هایی در بعد محیطی نیاز دارند؟
دادههای توصیفی مندرج در جدول شماره (9)
نشان میدهد که آزمودنیها صلاحیتهای مورد نیاز مدیران آموزشی در بعد
صلاحیتهای محیطی را به این شرح در حد
کاملاً مناسب و مناسب میدانند: سواد محیطی (4/73 درصد)،
زیباشناسی (2/70 درصد)، تعهد به تغییر سبک زندگی و عادت مصرف
به منظور حفظ محیط (8/59 درصد).
10.
مدیران آموزشی به چه صلاحیت هایی در بعد جهانی و بین المللی نیاز دارند؟
دادههای مندرج در جدول شماره (10) نشان میدهد که آزمودنیها صلاحیتهای مورد نیاز مدیران آموزشی در بعد
صلاحیتهای جهانی و بینالمللی را به شرح زیر در حد کاملاً
مناسب و مناسب میدانند:
توانایی
نگریستن به مسائل در ابعاد جهانی (5/35 درصد)، آگاهی و حساسیت به مسائل جهانی
(2/51 درصد)، جهانی اندیشیدن و محلی عمل کردن (2/59 درصد).
11.
مدیران آموزشی به چه صلاحیت هایی در بعد سیاسی نیاز دارند؟
دادههای مندرج در جدول شماره (11) نشان میدهد که آزمودنیها صلاحیتهای مورد نیاز مدیران آموزشی در بعد
صلاحیتهای سیاسی را به شرح زیر در حد
کاملاً مناسب و مناسب میدانند:
آگاهی
سیاسی در سطح ملی، منطقهای و جهانی (5/57 درصد)،
توانایی مشارکت در فعالیتهای سیاسی در سطح ملی و بینالمللی (5/68 درصد).
12.
مدیران آموزشی به چه صلاحیت هایی در بعد فرهنگی نیاز دارند؟
دادههای مندرج در جدول شماره (12) نشان میدهد که آزمودنیها صلاحیتهای مورد نیاز مدیران آموزشی در بعد
صلاحیتهای فرهنگی را به این شرح در حد
کاملاً مناسب و مناسب میدانند: درک فرهنگ جهانی (2/55
درصد)، تفاهم فرهنگی (8/55 درصد)، توسعه میراث فرهنگی (4/62 درصد)، پالایش فرهنگی
(5/55 درصد)، انتقال میراث فرهنگی (3/50 درصد) و تحمل و پذیرش تفاوتهای فرهنگی (3/61 درصد).
سؤال
دوم: وضعیت مدیران مراکز پیش دبستان با توجه به مؤلفههای صلاحیتهای حرفهای مورد نیاز چگونه است؟
نتایج
حاصل از تجزیهوتحلیل اطلاعات در جدول شماره
13 نشان داد که تفاوت بین وضع موجود و مطلوب صلاحیتهای مدیران در تمامی مؤلفههای اصلی معنادار است. وضع موجود صلاحیتهای مدیران نشاندهنده این مطلب است که در همه ابعاد ذکر
شده صلاحیت، وضعیت ضعیفی دارند.
بحث
و نتیجه گیری
نتایج
به دست آمده از تجزیه و تحلیل دادههای پژوهش حاضر نشان میدهد که مهمترین صلاحیت های مورد نیاز مدیران آموزشی مراکز پیشدبستان، عبارتاند از: صلاحیت های مدیریتی و رهبری، صلاحیت های اجتماعی، صلاحیت های تکنولوژیک، صلاحیت های فردی، صلاحیت های اقتصادی (شغلی و کاری)، صلاحیت های معنوی، اخلاقی و مذهبی، صلاحیت های هوشی (فکری)، صلاحیت های پژوهشی، صلاحیت های محیطی، صلاحیت های جهانی و بین المللی (اندیشیدن و عمل کردن)، صلاحیت های سیاسی، صلاحیت های فرهنگی. مقایسه نتایج فوق با نتایج
پژوهش های انجام شده از جمله تحقیقات
مؤسسه انستیتو شایستگی (2005)، رامسدان (2001)، لبادی (2006)، غفاریان (1999)،
سعید خواجهای (2001)، استانداردهای مهارتی
و آموزشی مدیران پیشدبستانی (2013)، لافرنی (2006)
، مؤسسه ارتقاء رشد حرفهای در سالهای اولیه کودکی (1959)، مؤسسه صلاحیتهای کلیدی مدیران سالهای اولیه کودکی تگزاس (2013)، مؤسسه
صلاحیت های کلیدی مدیران آموزش فلوریدا
(2011)، صلاحیتهای کلیدی متخصصان حرفهای سالهای اولیه کودکی کانزاس و میسوری
(2001)، مرکز توصیف شغل مدیران آموزشی سال های
اولیه کودکی (2015)، مؤسسه دانشگاهی دلور (2004)، مرکز مطالعه استخدام و نگهداری
کودک برکلی (2008) ، دپارتمان نگهداری و آموزش سال های اولیه کودکی ماساچوست (2010)، حوزه
دانش و صلاحیتهای کلیدی نوادا (2007)، سازمان
آموزش فنیوحرفهای کشور و وزارت کار و امور اجتماعی
(1381)، سازمان بهزیستی کشور (2011 )،
علیزاده تبریزی (2009)، سلحشور (2009)، نجفزاده
(2009)، مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی
ایران (2015)، سهندی طرق (2009)، فکرآزاد (2007)، جهانگشای آباجلو (2012)، سروندی
(2011)، سعید خواجهای (2001)، امیرحسین محمودی
(2001)، علیرضا رفیعی (2014)، فرزانه و همکاران (2015)، و الهام آقاعلیخانی (2011) همخوانی دارد. بنابراین،
نتایج به دست آمده درباره صلاحیتهای مورد نیاز مدیران آموزش
مراکز پیشدبستان در پژوهش حاضر از اعتبار
زیادی برخوردار است. در تحلیل قسمت دوم پژوهش میتوان گفت که فاصله بین وضعیت مطلوب و
موجود، به دلیل نپرداختن هدفمند و منسجم به
موضوعات و مسائل پیشدبستان، بهخصوص در حوزه مدیریت آموزشی این مراکز،
در کشور قدمت زیادی ندارد. شناخت صلاحیتهای
حرفهای این افراد چشمانداز مناسب و قابل اعتمادی به دست خواهد داد تا براساس آن، اصلاحات
جدی در بخش بهسازی منابع انسانی این حوزه صورت پذیرد؛ زیرا به دلیل عدم تدوین
صلاحیتهای حرفهای بومی و دستهبندی کردن آن در نهادهای مرتبط در نظام،
مشکلاتی در زمینه انتخاب مدیران این مراکز آموزشی و تبعات این انتخاب نادرست، به وجود آمده است. امکان نظاممند نمودن و ارتقاء کیفیت انتخاب و
انتصاب مدیران مراکز پیش از دبستان، برنامهریزی
برای ارزشیابی دقیق و صحیح عملکرد مدیران، متناسب با شایستگیهای مورد نظر و ایجاد رضایت بیشتر در
بین کارکنان و در نتیجه، ارتقاء کیفیت مدیریت و رهبری در افزایش کارایی و اثربخشی
مراکز پیش از دبستان را فراهم مینماید. کلید حل مسائل، مربوط به
گستره آموزشوپرورش و به ویژه بالا بردن سطح کیفیت آن است. لذا
صلاحیتهای مدیران مراکز پیش از دبستان
در این کیفیسازی و بالاخص در آغاز تربیت
نسل افراد جامعه، یعنی کودکان، اهمیت بالایی دارد و در حقیقت، آغاز آن منابع
انسانی است. به دلیل کمبود این نوع پژوهشها
موجبات توسعه دانش نظری در حوزه نظامهای
مدیریت منابع انسانی مبتنی بر شایستگی، متناسب با شرایط فرهنگی و اجتماعی حاکم بر
کشور در حوزه آموزشوپرورش پیشدبستانی فراهم خواهد شد. لذا برنامهریزی در جهت ایجاد و توسعه این صلاحیتها در کلیه مدیران آموزشی به دستاندرکاران نظام آموزشی توصیه میگردد.