اصل چهاردهم نظام آموزش‌وپرورش کشورمان به ضرورت توسعه عدالت
آموزشی و ایجاد زمینه مناسب برای دسترسی کودکان و نوجوانان به تعلیم‌وتربیت با کیفیت و مناسب اختصاص دارد.
در بند چهارم این اصل تأکید شده است، دانش‌آموزان
مناطقی که جمعیت پراکنده دارند، باید از راه‌های مناسب، مانند ایجاد مدارس شبانه‌روزی یا تهیه امکانات رفت‌وآمد، تحت پوشش آموزش قرار گیرند. وجود
چنین قوانین روشنی از یک طرف و شرایط اقلیمی کشور از طرف دیگر، گسترش مدارس شبانه‌روزی را در پی دارد.
هدف اصلی این مدارس ارائه خدمات
آموزشی است، ولی با توجه به رویکرد خاصی که دنبال می‌کنند، اهداف زیر نیز محقق می‌شوند:
1. افزایش درصد پوشش تحصیلی
دانش‌آموزان روستایی، عشایری و مناطق
محروم
2. ارتقای سطح کیفی آموزش و کاهش
افت تحصیلی
3. پیشگیری از تبعات اخلاقی و
اجتماعی ناشی از مهاجرت دانش‌آموزان روستایی به مراکز شهری
4. فراهم کردن زمینه تربیت نیروی
انسانی مورد نیاز مناطق محروم از میان دانش‌آموزان
بومی.
در حال حاضر، تعداد 3173 باب
مدرسه شبانه‌روزی در کشور عهده‌دار تعلیم‌وتربیت 363156 دانش‌آموز مناطق روستایی و محروم هستند. در کشور،
استان‌های خراسان رضوی، کرمان،
هرمزگان، آذربایجان شرقی و سیستان و بلوچستان بیشترین سهم و استان‌های قم، البرز و ایلام کمترین سهم این
مدرسه‌ها را به خود اختصاص داده‌اند.
دانش‌آموزان شبانه‌روزی، علاوه بر تحصیل، با استفاده از امکانات
رفاهی/ خوابگاهی، زندگی تمام‌وقت در مدرسه را نیز تجربه می‌کنند. واگذاری مسئولیت کارها و مسائل
شخصی فرد به خودش و ایجاد زمینه تعامل مستمر با همسالان، به رشد شخصیت و افزایش
مهارت‌های اجتماعی کمک می‌کند. دانش‌آموزان در محیط مدرسه، همراه با آموزش و
یادگیری، با موقعیت‌های خاص اجتماعی و گروهی مواجه
می‌شوند و به‌طور کلی زندگی اجتماعی همه‌جانبه‌ای را تجربه می‌کنند. از طرف دیگر، به علت دور بودن از
خانواده، بیشتر امورشان را با کمک گروه همسالان انجام می‌دهند و در نتیجه، روحیه همکاری، مسئولیت‌پذیری، قانونمندی و رضایتمندی از محیط
زندگی و استقلال بیشتری کسب می‌کنند.