اقبال بسطامی، مدیر حال دبیرستان متوسطه دوم شهید
بهشتی، که در دهه 60 دانش‌آموز همین مدرسه بوده و از
سال 1383 تاکنون مدیر این دبیرستان است، می‌گوید:
«این مدرسه 240 دانش‌آموز در رشته‌های علوم تجربی و علوم انسانی دارد؛ 120
نفر دانش‌آموز روزانه (یعنی پس از
اتمام ساعت مدرسه در ساعت 14:15 به منزل می‌روند)
و 100 نفر هم دانش‌آموز خوابگاهی (کسانی که فاصله روستای
محل زندگی آن‌ها با شهر بیشتر از 30
کیلومتر است). این دانشآموزان پس از اتمام کلاس‌ها در خوابگاه می‌مانند و مدیریت اوقات فراغت آن‌ها یکی از مهم‌ترین مسائل مدرسه است.»
دو سال است که
در این مدرسه طرح خوداتکایی شروع شده و آن هم به همت شخصی علی عباس آریافر، دبیر شیمی و سرپرست
خوابگاه، که در کنار تدریس شیمی، استادکار منبت‌کاری نیز هست.
هدف ما در این
طرح استفاده مناسب از اوقات فراغت و توانمند کردن دانشآموزان در کسب مهارت‌های فنی و اشتغال‌زایی است. با هماهنگی سازمان فنی‌وحرفه‌ای، به کسانی که به شایستگی‌های لازم برسند، «گواهی‌نامه مهارت» داده می‌شود.
آریافر می‌گوید: «زمانی که سرپرست خوابگاه شدم، در
این اندیشه بودم که برای استفاده مناسب از اوقات فراغت دانشآموزان کارگاهی دایر کنیم تا بچه‌ها کار هنری یاد بگیرند. با توجه به
مهارتی که خودم داشتم، تصمیم گرفتیم یکی از اتاق‌های خوابگاه را به کارگاه تبدیل کنیم و
بچه‌ها با همان امکانات محدود
مشغول انجام فعالیت شوند. 50 درصد از دانشآموزان
در روزهای شنبه و دوشنبه برای تولید کارهای هنری خودشان از کارگاه استفاده می‌کنند. در تابستان هم مدرسه و خوابگاه
تعطیل است. دانشآموزان، در روزهایی که من در
مدرسه هـستـم، نمونـه کارهای خود را نشان می‌دهند تا راهنمایی‌های لازم را دریافت کنند.»
در جلسه گفت‌وگو با مسئولان مدرسه، سه نفر از دانش‌آموزانی که در سال تحصیلی گذشته، در این
کارگاه کار تولیدی داشتند نیز حضور داشتند. مهدی
انگورانی و کامران ابراهیمی که فارغ‌التحصیلان رشته تجربی هستند
و امسال کنکور داده‌اند. امیرعباس ولی‌پناه هم دانش‌آموز سال دهم رشته علوم انسانی است. آن‌ها می‌گویند: «ما در مدرسه هنر منبت‌کاری را در حد مبتدی یاد گرفته‌ایم و می‌توانیم در آینده شغل داشته باشیم. الان
هم که مدرسه تعطیل است، در روستاهای خودمان، پس از کمک به والدینمان در امور
کشاورزی، به شکل تفریحی کار هنری خود را ادامه می‌دهیم.»
آریافر معتقد
است که بچه‌ها کار کردن را دوست دارند و
ما مسئولان مدرسه و خوابگاه باید زمینه‌های
لازم را برایشان ایجاد کنیم. اگر مسئولان آموزش‌وپرورش حمایت مادی و معنوی بیشتری از
چنین برنامه‌هایی کنند، دانشآموزان توانمندتر خواهند شد.
آریافر به آنچه
می‌گفت عمل کرد. خود او با
ابتدایی‌ترین امکانات (تیغه اره
شکسته و لبه تیز شیشه شکسته) فعالیت کار روی چوب را آغاز کرد و بنا بر علاقه شخصی،
بدون استاد، این مسیر را طی کرد. او با توجه به رشته تدریسش (درس شیمی) در اوقات
فراغت، برای دانش‌آموزانی که در درس شیمی مشکل
دارند، بدون چشمداشت مادی کلاس‌های فوق‌العاده برگزار می‌کند و در ساعات حضور در خوابگاه راهنمای
دانشآموزان علاقه‌مند به منبت‌کاری است تا مهارتی را بیاموزند.
خدا را شاکریم
برای داشتن چنین معلمان با اخلاص و ایثارگری. حمایت از طرح‌های خوداتکایی بر ما مسئولان آموزش‌وپرورش لازم است تا بتوانیم با اجرای
چنین طرح‌هایی، زمینه‌ساز توجه به تولیدات ملی در موضوعات
گوناگون باشیم.