احترام میتی کومانی

• هیچ‌وقت معلوم نشد مردم دقیقاً به چه چیزی احترام می‌گذارند؟ مأمور مخصوص؟ علامت منگوله‌دار؟ یا حاکم بزرگ؟

• تأثیر این علامت در آموزش ادای احترام، بیشتر از ریش سفیدِ میتی‌کومان یا ضرب دست داداش کایکو و تیزی شمشیر تسوکه بود.

• اگر در گذشته با یک علامت، ادای احترام به مردم یادآوری می‌شد، پیچیدگی‌های زندگی امروز سبب شده تشخیص موارد قابل احترام بسیار سخت باشد؛ مانند سختی مقاومت در برابر ته‌دیگ سیب‌زمینی.

 

از جمله موارد قابل‌احترام:
۱. فالوورها: با توجه به تأثیرات فضای مجازی در زندگی‌های امروزی، بی‌گمان جای این ضرب‌المثل خالی مانده است؛ «هر که فالورش بیش، احترامش بیشتر». ارزش واقعی این مورد را سلبریتی‌ها و شاخستاگرام‌ها (شاخ‌های اینستاگرام) می‌دانند و بس.
 

۲. برند لباس: تا مدت‌ها به سبب نبود یک ویرگول، تصوری نادرست رایج بود؛ «تن آدمی شریف است به جان آدمیت»؛ اما وقتی اشتباه ویراستار مشخص شد، فهمیدیم «نه، همین لباس زیباست نشان آدمیت!» برندهای لباس، کارکردی مانند علامت جناب میتی‌کومان دارند و سبب جذب احترام می‌شوند. اصلاً مهم نیست برند تقلبی باشد یا لباس دست دوم؛ بلکه مهم، رعایت احترام برند است.
 

۳. مدرک دانشگاهی: اظهر من الشمس است که پس از برند لباس، مدرک، نشانگر شخصیت است (نه رعایت نظافت). اما نه هر مدرکی! بر همگان درحد ۲۰ مگاپیکسل واضح است که احترام شخصیت مهندس برق دانشگاه شریف، بیشتر از کاردانی ناپیوسته فازمترشناسی بالاتپه از توابع شهرستان سفلی است.


۴. مقامات و مناصب: رعایت سلسه‌مراتب شغلی در ادای احترام لازم است. نمی‌توان همه را با یک چشم دید (چون چشم دیگر، اسراف می‌شود). ادای احترام به رئیس با نظافتچی و آبدارچی متفاوت است و اعمال خاص خود را می‌طلبد.


۵. اصل و نسب خانوادگی: اصولاً اگر فردی، خانواده‌ای موفق (به‌ویژه از جهت اقتصادی) داشته باشد، خواسته یا ناخواسته ادای احترام‌ها به ایشان نیز تمایل پیدا می‌کند. حتی اگر فرد، هیچ هنری جز سلفی و نام خانوادگی‌اش نداشته باشد! میزان احترام، بسته به عواملی مانند مالکیت خانه با متراژ هزار به بالا (ترجیحاً در شمال شهر) با استخر و ماشین خارجی دارای سان‌روف و شاسی‌بلند برای دوردور شبانه، متفاوت است.
 

۶. محل سکونت: ظاهر مسکن افراد، ملاکی خوب برای ادای احترام به آن‌ها نیست؛ بلکه مهم، منطقه محل سکونت ایشان است. پیداست که هرچه به نواحی بالای شهر برویم، بر حجم احترام‌ها افزوده می‌شود.
 

۷. روح پهلوانی: ادای احترام به ورزشکارانی که دارای سیکس‌پک و هیکل درشت هستند، پسندیده است. گول هیکلشان را نباید خورد، قلب کوچکی دارند؛ ولی بر اثر تمرینات سخت، روح پهلوانی‌شان کمی گستاخ و خشن شده است. اگر درخواستی مانند «گوشی و پولاتو رد کن بیاد» داشتند، به احترام روح پهلوانی و زحماتی که برای پرورش اندام متحمل شده‌اند، باید بی‌درنگ هر چه هست -حتی رمز کارت بانکی- را داوطلبانه در اختیارشان قرار داد و برای جلوگیری از شرمنده شدن آنها، به‌سرعت از صحنه فرار کرد.


۸. علائم راهنمایی و رانندگی: بدیهی است که این تابلوها، عملاً کارکردی جز زیباسازی نمای شهری ندارند؛ اما در صورت حضور نیروی پلیس ـ ‌به‌ویژه با دوربین ـ احترام علامت، دوربین، ماشین پلیس و حتی خود پلیس، از احترام به علامت میتی‌کومان شایسته‌تر است.


۹. حریم خصوصی: نیازمند فرهنگ‌سازی بیشتری است. اگر دو نفر در فضایی صمیمانه به تکه‌تکه کردن همدیگر با قمه و قداره مشغولند، احترام به حریم خصوصی‌شان حکم می‌کند که بدون دخالت در کارشان، تنها به ثبت این لحظات لایک‌خور با دوربین تلفن‌همراه مبادرت ورزیم. متأسفانه گاه، عده‌ای ناآگاه بدون احترام به حریم خصوصی،‌ می‌کوشند در این صحنه‌های ارگانیک اکشن دخالت کرده، به آن‌ها پایان دهند.

یقیناً اگر میتی‌کومان در عصر حاضر می‌زیست، برای احترام، روی گزینه‌هایی مانند ریش‌سفید و سالمندی‌اش یا فضایل اخلاقی و یا جایگاه علمی و معنوی‌اش هیچ حسابی باز نمی‌کرد. شاید تنها با همکاری داداش کایکو، تسوکه و زمبه، سلبریتی می‌شد و با تولید دابسمش، پیام‌های اخلاقی‌اش را به اشتراک می‌گذاشت. تسوکه نیز مرتب در پیج‌های مختلف کامنت می‌گذاشت: «پیج خوبی دارید. پیج میتی کومان را احترام بگذارید، فالو کنید».