اینکه گفته‌اند: همه‌کاره هیچ کاره است، به همان واقعیت اشاره دارد. البته ماندگارنبودن در یک شغل، دلایل متعددی می‌تواند داشته باشد. روشن است گاهی تغییرات شغلی با وجود تمایل و خواست فرد اتفاق می‌افتند؛ مثلاً در اداره یا سازمان مربوطه تعدیل نیرو انجام می‌شود و فرد به اجبار در پی شغل دیگری می‌رود. گاهی نیز تغییر شغل منطقی دارد. به‌فرض، فرد با موقعیت شغلی مناسب‌تری روبه‌رو می‌شود.
اما گاهی فرد در زندگی کاری خود، بدون دلیل، مدام از این شاخه به آن شاخه می‌پرد؛ انگار تصمیم‌گرفته است هر حرفه‌ای را بیازماید. می‌بینیم یک روز مغازه‌ای باز می‌کند و کسب و کاری راه می‌اندازد و مدتی را با آن شغل سرگرم است، اما چیزی نمی‌گذرد که نظرش عوض می‌شود و به سراغ کار دیگری می‌رود. چنین شخصی دچار خسارت‌های مادی و معنوی می‌شود. جز این نیست که جدا از فرصت‌سوزی‌ها، هم شروع هر کار با هزینه همراه است و هم رهاکردن آن هدر رفت سرمایه را در پی دارد!
بنابراین، روش درست آن است که از ابتدا در مورد شغل و انتخاب آن فکر کنیم. درست تصمیم بگیریم و بعد از پیداکردن شغل مورد علاقه، به کارمان بچسبیم و وسوسه فعالیت‌های دیگر را از خود دور کنیم. البته این کار آسان نیست و به‌نوعی همان است که امام باقر(ع) فرموده‌اند:«هیچ چیز نزد خداوند، محبوب‌تر از آن نیست که بر آن مداومت شود، هر چند اندک باشد» (الکافی،2/82/3).
متأسفانه بعضی‌ها عجول‌اند. یکشبه نمی‌توان پولدار شد. باید زحمت کشید، صبر کرد و منتظر موقعیت‌های مناسب ماند و به‌درستی از آنها سود برد تا به نتیجه دلخواه رسید.
اصلاً در هیچ کاری نباید منتظر نتیجه فوری بود. هر کار، از هر نوعی که باشد، سختی‌های خودش را دارد. اگر به این نکته باور داشته‌باشیم، دیگر به امید واهی کار آسان‌تر، کار و شغلمان را به‌راحتی رها نمی‌کنیم و کنار نمی‌گذاریم.
تنها باید فکر و ذهن و انرژی خود را بر این موقعیت کاری که در پیش گرفته‌ایم متمرکز کنیم. به دنبال ایده‌ها و راه‌حل‌هایی برای پیشرفت کار خود باشیم و با انگیزه ادامه دهیم. به تدریج همه چم و خم کار را یاد بگیریم و اعتبار کسب کنیم. آن‌وقت است که می‌بینید موفق می‌شویم. بدانیم، هیچ کس در کاری پیشرفت نمی‌کند، مگر آنکه تداوم و استمرار را اساس کار خود قرار دهد.
بله. استمرار و تداوم در کسب و کار یکی دیگر از اخلاق کاری است که باید خود را به آن ملزم بدانیم و بی‌جهت و پی‌درپی تغییر شغل ندهیم. این تغییر عقیده‌دادن‌ها و رفت‌وبرگشت‌های بی‌جهت و بی‌معنا مشکل ایجاد می‌کنند. متأسفانه بسیاری انگار در این رفت و برگشت‌ها تخصص دارند!
البته همان‌طور که گفتیم، بهتر است از همان ابتدا شغلمان را با فکر و عاقلانه انتخاب کنیم؛ شغلی که مورد علاقه و در جهت استعداد ما باشد. آن‌هنگام است که از وقت‌گذاشتن برای آن خسته نمی‌شویم. با عشق ساعت‌ها به آن می‌پردازیم و از جست‌وجو و مطالعه و کسب اطلاعات تازه در مورد آن لذت می‌بریم. آن وقت است که در آن روز به پیشرفت می‌رسیم. امام علی (ع) فرموده است: «تا کاری را خوب نسنجیده‌ای، به آن اقدام نکن» (الحیاه،1391: 564).
همچنین، به زیبایی فرموده است: «اندازه کن، سپس بِبُر. بیندیش، سپس بازگوی و بسنج، سپس به کار برخیز» (همان، ص545).
ممکن است کسی تصور کند بد هم نیست در هر کاری سررشته‌‌ای پیدا کنیم؛ درست است که کسب و کارهای متفاوت تجربه‌هایی نیز به همراه دارند، اما اگر بخواهیم آدم موفق و کاربلدی باشیم، بهتر است در یک زمینه کاری تجربه و تخصص پیدا کنیم. تمام اشخاص موفق و صاحب نام در سطح جامعه معمولاً به همین شکل در کار خودشان صاحب اسم و رسم شده‌اند.
ارزش تداوم عمل
یادتان باشد، یک کار تمام بهتر است از هزار کار ناتمام. از همین روست که در آموزه‌های دینی به پیوستگی عمل و ایستادگی بر آن که لازمه پیوسته‌بودن کار است، تأکید شده است. پیامبر (ص) فرموده است: «برترین عمل با دوام‌ترین آن‌هاست؛ هرچند اندک باشد» (الحیاه،1391: 505). امام باقر (ع) نیز فرموده است: «درست‌ترین کارها نزد خدای بزرگ کاری است که بنده بر آن مداومت کند» (پیشین). آری، ارزش کار به تداوم آن است. البته این آموزه‌ها مصداق‌های گوناگونی دارند و در همه کارهای مثبت می‌توان از آنها سود جست و به آنها استناد کرد.
منابع
1. محمد‌رضا حکیمی و دیگران. الحیاه. جلد 5. ترجمه احمد آرام. دلیل ما. تهران. 1391.
2. حسین‌بن محمد تقی‌نوری. مستدرک الوسایل و ... . جلد2. مؤسسه اهل‌‌البیت. قم. 1408ق.