مقاله‌ای از مجله «رشد آموزش معارف اسلامی»
فصل‌نامه رشد آموزش معارف اسلامی، در شماره جدید خود، مقاله‌ای پیرامون صحیفه سجادیه و ادب دعا در آن منتشر کرده است.
این مقاله به قلم فریبا مهری، دبیر دینی و قرآن آموزش و پرورش منتشر شده است. در ابتدای این مقاله آمده است: «در میان آثار معصومین (علیهم‌السلام)، میراث امام سجاد(ع) دارای اهمیت ویژه‌ای است. از میان خطبه‌ها، نامه‌ها، توقیع‌ها، شعرها، مصاحبه‌ها،
محاوره‌ها، دعاها و مناجات آن حضرت جایگاه مهمی دارد. امام سجاد(ع) در صحیفه در ضمن دعا، با ادبیاتی بسیار غنی و زیبا، معارف اسلامی اعم از سیاست، اخلاق، جامعه‌شناسی، حقانیت اهل بیت، انتقاد از ستم و سفارش به حق و حقیقت را آموزش می‌دهد.
نثر صحیفه در غالب دعاها نثر مسجع است ولی نه نثر مسجعی که از روی تکلف و تصنع باشد، بلکه نثری ساده و شیواست. در دعاهای صحیفه، هم‌چون «نهج‌البلاغه»، غالباً از قرآن کریم اقتباس شده است؛ به‌گونه‌ای که بافت سخن به هم نمی‌خورد.
امام سجاد(ع) به انسان‌ها می‌آموزد که چگونه با خدای خود سخن بگویند و از او چه بخواهند. معارف صحیفه سجادیه انسان‌ها را در هر سطحی راهنمایی می‌کند و هر کس به فراخور حال خود می‌تواند از آن بهره ببرد. با بررسی کلمات امام سجاد(ع) و دعاهای صحیفه به این نتیجه می‌رسیم
که امام واژه را از ادب حضور در پیشگاه ربوبی لبریز نموده که این بحث بسی در خور تأمل و درنگ است.»
نویسنده در ادامه به اصول و آداب کلی که چارچوب صحیفه سجادیه را تشکیل می‌دهند پرداخته است که عبارت‌اند از: «ادب اقرار به اصول دین»، «ادب اقرار به توحید»، «ادب اقرار به عدل»، «ادب اقرار به نبوت و امامت»، «ادب اقرار به معاد»، «ادب اقرار و التزام به فروع دین»، «ادب
دعای نماز»، «ادب دعای روزه»، «ادب دعای زکات»، «ادب دعای جهاد»، «ادب دعای حج و زیارت مرقد شریف پیامبر(ص)»، «ادب امر به معروف و نهی از منکر» و «ادب تولی و تبری»
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش معارف اسلامی، شماره 86، پاییز 1391 منتشر شده است.