منبع: «رشد آموزش مشاور مدرسه»
یکی از اهداف مهم نظام آموزشی، تربیت دانش‌آموزانی مسئولیت‌پذیر است. اما مسئولیتپذیری و تفاوت آن با فرمانبرداری چیست؟ راه‌های ایجاد حس مسئولیتپذیری در دانش‌آموزان کدام‌اند؟ فصل‌نامه رشد آموزش مشاور مدرسه در مقاله‌ای به این
سؤالات پاسخ داده است.
مقاله «مسئولیتپذیری در دانش‌آموزان» را
طاهره حسینی قمی کارشناس ارشد روان‌شناسی تربیتی نگاشته است. وی درباره عناصر اصلی مسئولیتپذیری آورده است: «عناصر اصلی مسئولیتپذیری خودآگاهی، پذیرش پیامدهای رفتار، خودارزیابی، برنامه‌ریزی و خودکنترلی است. بعضی از موانع رفتار مسئولیت‌پذیرانه
شامل فقدان بعضی از این عناصر مسئولیت یا مهارت نداشتن در نشان دادن رفتار مورد انتظار در شرایط درست است.»
در ادامه مقاله آمده است: «دانش‌آموزان در مدیریت خود باید رفتارشان را بازبینی و کنترل کنند. آن‌ها برای کنترل رفتارشان باید خودآگاهی و خودکنترلی داشته باشند که عناصر اصلی رفتار مسئولیت‌پذیر را شامل می‌شوند. این راهبردها وابستگی دانش‌آموزان را به یک بزرگ‌سال کاهش
می‌دهند. مدیریت خود میزان انجام تکالیف، پیشرفت و دقت تحصیلی و مهارت‌های اجتماعی را بهبود می‌بخشد. قلب راهبرد مدیریت خود، خودبازبینی است. خودبازبینی یعنی دنبال کردن رفتار دانش‌آموز بیشتر راهبردهای مدیریت خود شامل آموزش خودبازبینی، خودارزیابی و خودتقویتی دانش‌آموزان
است.»
نویسنده در ادامه مقاله به برخی از راه‌های ایجاد حس مسئولیتپذیری در محیط مدرسه پرداخته است:
«- استفاده از نیرو و توان همه دانش‌آموزان در مدرسه و واگذار کردن مسئولیت به آن‌ها
- تشویق دانش‌آموزان به عضویت در گروه‌ها و دسته‌ها در مدرسه
- اعطای مسئولیت‌های متناسب با علایق و گرایش‌های فرد
- قرار دادن فرد در موقعیت‌های متفاوت
و ... »
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش مشاور مدرسه، شماره 30، زمستان 1391 منتشر شده است.