منبع: «رشد آموزش جغرافیا»
طبق تحقیقات، مهم‌ترین دلیل از بین رفتن تالاب میقان کم آبی در فصول خشک و کاهش سطح کیفی آب زیرزمینی است. یکی از مقالات جدیدترین شماره فصل‌نامه رشد آموزش جغرافیا به این موضوع اختصاص دارد.
صدیقه لایقی و سارا صارمی نویسندگان این مقاله‌اند. آن‌ها در معرفی تالاب میقان آورده‌اند: «تالاب میقان یکی از زیباترین جلوه‌های اکوسیستمی استان مرکزی است که به دلیل ویژگی‌های اکولوژیک و میزان تأثیرگذاری آن بر میکروکلیما (اقلیم
محلی) و به‌خصوص بر شهر اراک، یک سیستم حساس تلقی می‌شود. این تالاب فصلی تا حدود یکصد کیلومتر مربع وسعت دارد. منطقه تالاب کویری میقان یکی از مرتفع‌ترین نقاط شوره‌زار در ایران است.»
نویسندگان مقاله بعد از اشاره به منابع تغذیه کننده سفره آب زیرزمینی دشت اراک آورده‌اند: «در سه دهه اخیر، تالاب میقان با تهدید جدی روبه‌رو شده، به‌طوری که این دریاچه یکی از منابع تخلیه شونده فاضلاب شهر اراک شده است. معدن کاری، احداث و تعویض جاده در داخل تالاب
و قطع ارتباط اکولوژیک قسمت شمالی با جنوب تالاب میقان، احداث سد در بالا دست حوزه آب‌‌خیز و در نتیجه کاهش آب ورودی به تالاب، ورود پساب تصفیه‌خانه فاضلاب شهر اراک و... از عوامل تهدید کننده تالاب میقان هستند.
در حقیقت آغاز روند پسروی و افت قابلیت‌های اکولوژیک در این منطقه را می‌توان مقارن با تخریب گسترده پوشش گیاهی دانست. در اثر از بین رفتن پوشش گیاهی، تغییرات اقلیمی حداقل در مقیاس میکروکلیما به وقوع می‌پیوندند و این امر تغییر منفی روند زیست گونه‌های گیاهی منطقه
را به همراه خواهد داشت.
همچنین منابع آب از نظر کمی و کیفی دچار تغییرات نامطلوب می‌شوند. منابع خاک نیز بدون حفاظ می‌مانند و دچار فرسایش آبی و بادی و به همراه آن بیابان‌زایی خواهند شد. علاوه بر این رطوبت خاک کاهش و درصد آلبدو افزایش می‌یابد که این امر خود باعث تشدید خشکی خاک خواهد شد.»
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش جغرافیا، شماره 111، تابستان 1394 منتشر شده است.