میکروارگانیسم‌ها مواد نفتی را تجزیه می‌کنند عنوان مقاله‌ای است که در جدیدترین شماره «فصلنامه رشد آموزش زیست‌شناسی» منتشر شده است.
در بخشی از این مقاله می‌خوانیم: «زمانی که نفت خام وارد آب دریا می‌شود، جمعیت‌های میکروبی دچار تغییراتی می‌شوند و منبع هیدروکربن را بین خود به اشتراک می‌گذارند. هر میکروارگانیسم از هیدروکربن خاصی استفاده می‌کند. به‌طور مثال Alcanivorax از آلکان‌های شاخه‌دار، Glycoclasticis از هیدروکربن‌های پلی‌آروماتیک و Thalassolitus عموماً از آلکان‌های ساده 12 تا 32 کربنه استفاده می‌کنند. در نتیجه برای اینکه میکروارگانیسم‌ها توان رقابت داشته باشند و بتوانند از منبع هیدروکربن استفاده کنند، باید نسبت به استفاده از هیدروکربن تخصص یافته باشند. به هر میزان توان استفاده از چند هیدروکربن‌های مختلف بیشتر باشد و نسبت به استفاده از چند هیدروکربن تخصص داشته باشند به رقابت کمتری می‌پردازند. رقابت بین میکروارگانیسم‌ها در استفاده از هیدروکربن‌ها در زیست‌پالایی اهمیت دارد چرا که ممکن است این رقابت سبب حذف یک یا چند میکروارگانیسم و تغییر جمعیت میکروبی دخیل در زیست‌پالایی شود.»
در ادامه آمده است: «به‌طور مثال Alcanivorax که توان تجزیه برخی آلکان‌ها را دارد، توسط Thalassolitus بر اثر رقابت حذف می‌شود. علت برتری این میکروارگانیسم به توانایی آزاد کردن موادی است که سایر رقابت‌کنندگان را محدود می‌کند. البته این موضوع را باید در نظر داشت که Alcanivorax در محیط دریا به علت تعداد زیاد، میکروارگانیسم غالب محسوب می‌شود و هم‌چنین توانایی تولید آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند Acanivorine را نیز دارند. اگر تنها یک نوع هیدروکربن وارد آب دریا شود، سرعت تجزیه این هیدروکربن توسط چندگونه که به‌طور همزمان به تجزیه آن بپردازند به مراتب بیشتر از سرعت تجزیه یک گونه تنهاست.»
در بخش دیگری از مقاله می‌خوانیم: «زیست پالایی هیدروکربن‌ها در رسوبات بی‌اکسیژن دریایی آرام‌تر از محیط‌های اکسیژن‌دار مشابه انجام می‌شود. عموماً فرض بر این است که مکانیسم اولیه تجزیه هیدروکربن حتی در رسوبات دریایی با استفاده از هوا صورت می‌گرفته است. با این حال، مکانیسم‌هایی وجود دارد که گونه‌های بی‌هوازی هیدروکربن را تجزیه می‌کنند و این گونه‌ها از گیرنده‌های الکترونی مختلفی استفاده می‌کنند.»
نویسنده: افشین ابوالحسنی