برنامه درسی و فاوا

در مقدمه این مقاله و در تعریف فاوا آمده است: «فناوری اطلاعات و ارتباطات فنی است که با کمک آن، عناصر اطلاعات یا داده‌های خام که معانی و مفهوم قابل درک ندارند، در فرایند تجزیه‌وتحلیل قرار می‌گیرند و پس از آنکه معانی قابل درک پیدا کردند و به اطلاعات تبدیل شدند، امکان انتقال آن‌ها با سیستم‌های الکترونیک به مبادی مصرف به وجود خواهد آمد.

فناوری اطلاعات به مجموعه‌ای از ابزار و روش‌ها اطلاق می‌شود که به نحوی اطلاعات را در اشکال گوناگون جمع‌آوری، ذخیره، بازیابی، پردازش و توزیع می‌کند. فناوری اطلاعات در جهت گسترش توانمندی‌های اندیشه انسان تکوین یافته است.»

«فناوری اطلاعات و ارتباطات در برنامه‌ریزی درسی» عنوان بخشی از این مقاله است. در این بخش می‌خوانیم: «فاوا در برنامه‌ریزی درسی دامنه‌ای از ابزار و شیوه‌های مربوط به رایانه بر پایه نرم‌افزار، سخت‌افزار و ارتباطات شامل منابع اطلاعاتی مانند استفاده از ابزارهای چندرسانه‌ای، شبکه و خدمات مبتنی بر آن و مشارکت فناوری‌هایی چون ویدئوکنفرانس و تقسیمات دیجیتالی است.

استفاده از فاوا در فرایند یاددهی ـ یادگیری به منظور افزایش کیفیت شیوه‌های تدریس ـ یادگیری است. این امر جایگاه ویژه‌ای در برنامه‌ریزی درسی دارد. زیرا استفاده از فاوا در مدارس راه درک کردن اهداف جدید آموزش از جمله توسعه آموزش مداوم، مهارت و توانایی درگیر کردن در ایجاد دانش مشارکتی و حل مسئله به یاری همتایان و متخصصان در همه جای دنیاست.»

نویسندگان مقاله در ادامه به رویکردهای مطرح درباره نقش فناوری اطلاعات در برنامه درسی اشاره کرده‌اند که عبارت‌اند از:
1. دیدگاه اصلاح‌گرا
2. دیدگاه تحول‌گرا

«تأثیرات کاربرد فناوری اطلاعات در آموزش» بخش دیگری از مقاله است. این تأثیرات عبارت‌اند از:
1. کاهش محدودیت‌های یادگیری و تقویت برابری فرصت‌ها؛
2. امکان تسهیل دستیابی همگان به فرصت‌های یادگیری با کیفیت خوب و به بهای مناسب؛
3. امکان از میان برداشته شدن محدودیت‌های ناشی از زمان یادگیری (در طول شبانه‌روز و در همه اوقات یادگیری (طول دوره تحصیلی)، مکان یادگیری (یادگیری مؤثر و سازمان‌یافته در هرجا می‌تواند صورت پذیرد) و فاصله میان فراگیرنده و منابع یادگیری از جمله معلم؛
4. امکان از میان برداشته شدن محدودیت‌های ناشی از جنس، نژاد، قومیت، موقعیت اقتصادی ـ اجتماعی فراگیرنده که هر یک از آن‌ها می‌تواند در فرایند یاددهی ـ یادگیری اختلال ایجاد کند؛
5. امکان از میان برداشته شدن قسمتی از محدودیت‌های ناشی از معلولیت‌های جسمی و ذهنی در فرایند یادگیری؛
6. امکان کاهش هزینه دستیابی به اطلاعات نادر و پرهزینه مورد نیاز در آموزش‌های تخصصی و در پژوهش‌ها.

نویسندگان: میمنت عابدینی بلترک، دکترای تخصصی برنامه‌ریزی درسی و سمیه یونسی، آموزگار شهرستان بابل
کلیدواژه‌ها: عملکرد برنامه درسی، آموزش‌وپرورش، فناوری اطلاعات و ارتباطات