تنآرامی عضلانی و تنفس عمیق از جمله تکنیک‌های مقابله با استرس هستند. فصل‌نامه «رشد آموزش مشاور مدرسه» در جدیدترین شماره خود مقاله‌ای را به این موضوع اختصاص داده است
نویسندگان مقاله در توضیح تکنیک تنآرامی عضلانی عمیق نوشته‌اند: «در هنگام اضطراب، دستگاه عصبی ماهیچه‌ها را بیشتر از حد معمول تحریک می‌کند و باعث منقبض و سخت شدن آن‌ها می شود.
روش تنآرامی عضلانی عمیق برای از کار انداختن تاثیر استرس، طرج‌ریزی شده است و گروه‌های ماهیچه‌ای را یکی یکی آرام می‌کند و اگر به طور مرتب تمرین شود به شرایط سالم‌تر و بدون استرس منجر می‌شود. آموزش تنآرامی عضلانی به طور موفقیت‌آمیزی در معالجه طیف گسترده‌ای از مشکلات مربوط به میگرن، سردردهای تنشی، کمر درد، فشار خون و بی خوابی به کار رفته است.
مطالعات اخیر نشان داده که حدود 65 درصد کسانی که سردردهای تنشی داشته‌اند، و 50 درصد مبتلایان به میگرن از تنآرامی عضلانی بهره بسیار برده‌اند. نقش دیگر تنآرامی عضلانی، کنترل واکنش هیجانی زیاده از حد در افراد دارای تیپ «الف» است که احتمال دچار شدن آن‌ها به بیماری رگ‌های کرونر قلب زیاد است. اخیراً به تن آرامی عضلانی یا هدف کنترل استرس، یعنی کاهش آثار فشارهای روزمره علاقه فزاینده‌ای مبذول شده است.»
تن آرامی پیش‌رونده، تنآرامی پیش‌رونده مختصر شده و تنآرامی کوتاه، انواع تنآرامی هستند که در این مقاله به آن‌ها اشاره شده است.
در توضیح « تنآرامی کوتاه» می‌خوانیم: « تنآرامی کوتاه در سال 1954 توسط وِلپی تهیه و تدوین شد.منطق کار ولپی شرطی‌سازی تقابلی بود. او معتقد بود قوی کردن پاسخ‌های جدید پاسخ‌های متضاد قدیمی را از بین می‌بد. بنابراین اضطراب با رشد پاسخ‌های متضاد کاهش می‌یابد.
فرض کلی این است که افراد به نحوی هوشیارانه یاد می‌گیرند عضلات خود را به طور ارادی آرام کرده، اضطراب را با تلاش نظام‌دار مهار نمایند. پس از تحقیقات ولپی و کارهای گسترده او روش تنآرامی گسترش چشمگیری داشت و به عنوان یک روش کوتاه مدت درمانی به شکلی منسجم مورد استفاده قرار گرفت.»
نویسندگان: معصومه شهسوار، طاهر اصلانی
کلیدواژه‌ها: اضطراب، تنآرامی، تنفس عمیق