تأثیر روش تدریس «جیگساو» بر پیشرفت تحصیلی در زیست‌شناسی پایه دوم علوم تجربی با کنترل متغیر هوش عنوان پژوهشی است که خلاصه آن در جدیدترین شماره فصل‌نامه «رشد آموزش زیست‌شناسی» منتشر شده است
در
ابتدا دربارة روش تدریس جیگساو می‌خوانیم: «روش تدریس جیگساو یکی از الگوهای روش
تدریس مشارکتی است که برای محیط‌های آموزشی مناسب است و در سال 1978 توسط آرنسون
به‌کار برده شد. در این روش فراگیران به
گروه‌های 4 تا 5 نفره تقسیم می‌شوند؛ تیم‌های ویژه و تخصصی تشکیل می‌دهند و
پیرامون یک موضوع یا بحث از کتاب یا داستان و غیره مطالعه عمیق‌تری انجام می‌دهند
و بعد به‌منظور تدریس آموخته‌های خود به سایر اعضای گروه به تیم‌های خود بازمی‌گردند.
سرانجام، همه فراگیران در آزمون‌های انفرادی شرکت می‌کنند و نمره هر گروه براساس
میانگین نمرات اعضای آن گروه مشخص می‌شود. علی‌رغم محاسن این روش تدریس، تحقیقات
محدودی در ایران و کشورهای دیگر در رابطه با تأثیر این روش تدریس بر پیشرفت تحصیلی
دانش‌آموزان به‌ویژه دروس متوسطه انجام شده است. نتایج صدها مطالعه و پژوهش حاکی
از این است که گروه‌هایی که در موقعیت‌های یادگیری مشارکتی قرار گرفته‌اند، نه‌تنها
نگرش‌های مثبت‌تری را داشته‌اند؛ بلکه یادگیری مؤثرتر و عملکرد بهتری در مقایسه با
گروه‌هایی که در موقعیت آموزش سنتی قرار داشته‌اند از خود نشان داده‌اند.»
نویسندگان
مقاله پس از اشاره به نحوة پژوهش چنین نتیجه‌گیری کرده‌اند: «نتایج یافته‌های این
پژوهش نشان داد دانش‌آموزانی که به روش یادگیری جیگساو آموزش دریافت کرده‌اند؛
نسبت به دانش‌آموزانی که به روش سنتی آموزش داده شده‌اند، از پیشرفت تحصیلی بیشتری
برخوردارند. به‌نظر می‌رسد که با توجه به فعال بودن دانش‌آموزان در روش تدریس
جیگساو، یادگیری مطالب درسی توسط آنان بهتر صورت گرفته است و در نتیجه آنان
توانسته‌اند در پس آزمون نمرات بیشتری کسب کنند. این در حالی است که دانش‌آموزان
شرکت کننده در روش سنتی به‌دلیل تکیه بر حافظة خود گاهی مطالب را فراموش کرده‌اند
و لذا احتمال یادآوری آن مطالب هنگام امتحان کم است.»
نویسندگان:
مریم طاهر دباغ، دکتر فرانک امیدیان، زهرا پورسراج و احمد دیار امیدی
کلیدواژه‌ها: روش
تدریس جیگساو، روش تدریس سنتی، پیشرفت تحصیلی
* برای دریافت فایل PDF
این مقاله کلیک کنید.