امروزه در روان‌شناسی نوین رنگ و رنگ ها یکی از معیارهای سنجش شخصیت به شمار می آیند؛ چرا که هر یک از آن‌ها تأثیر خاص روحی و جسمی در یک فرد می گذارد. فصلنامه رشد آموزش هنر در مقاله ای به بررسی کاربرد رنگ ها در آثار هنری با توجه به آثار روان‌شناختی آن ها پرداخته است.
در بخشی از مقاله می‌خوانیم: «برای همه ثابت شده است که رنگ به
خودی خود در هنر وسیله پرقدرتی برای بیان و نشان دادن حالت‌های عمیق درونی است. در
مورد کودکان تخیلات و حالت‌های عاطفی است که تعیین‌کننده انتخاب رنگ‌هاست نه حقیقت
بیرونی. بدون تردید، رنگ‌ها به‌عنوان محرک‌های محیطی اثر بسیار زیادی بر سیستم
عصبی انسان دارند. تماشای رنگ‌های گرم، میزان ضربان قلب را تشدید می‌نماید و برای
نمایش فضای پرهیجان کاربرد دارند. در میان رنگ‌های گرم، رنگ قرمز به قدری نافذ و
سریع‌الحرکت است که از هر رنگ دیگری زودتر به چشم می‌خورد.»
در بخشی از مقاله درباره رنگ سفید می‌خوانیم: «رنگ سفید، رنگی
است ضعیف، بی‌احساس و غیرمحرک. طبق آمار، افرادی که رنگ سفید رنگ اول آن‌هاست،
باید کمک روانی بگیرند. رنگ سفید که مجموع رنگ‌هاست، یک احساس سکوت در خود دارد؛
زیرا همه چیز در آن محو می‌شود. این رنگ در خود حاوی بی‌نهایت امکانات رنگی است و
درواقع، نماد جوانی و عدنی است که قبل از هست شدن است.»
در این مقاله درباره رنگ صورتی نیز آمده است: «رنگ صورتی نشان‌دهنده
ملایمت است. افراد علاقه‌مند به این رنگ دیگران را خوب درک می‌کنند و با اطرافیان
خود با ملایمت و لطف رفتار می‌کنند. شاداب و با نشاط‌اند و اغلب خشونت‌ها، دشواری‌ها
و شکست‌های زندگی را تحمل می‌کنند و میانه‌رو هستند. افرادی که جرئت انتخاب رنگ
قرمز را ندارند، معمولاً این رنگ را انتخاب می‌کنند. این افراد کسانی هستند که
زندگی سختی را پشت سر گذاشته‌اند و به دنبال آرامش هستند.»
نویسنده در ادامه به اثرات برخی دیگر از رنگ‌ها اشاره کرده
است.
نویسنده: زهره اولیائی، مدرس هنر
کلیدواژه‌ها: کاربرد، رنگ ها، آثار
هنری، آثار روان شناختی