سازه های بنیادی امید اجتماعی

در جامعه ناایمن، همه تلاش‌های فرد در جهت مصونیت از عواملی است که «من خودشیفته» را به خطر می‌اندازند. در چنین شرایطی، حفظ منافع فردی، حتی به قیمت نادیده گرفتن دیگران و تضییع حقوق آن‌ها، نه‌تنها گزینه بعیدی نیست، بلکه به جزئی از نظام ارزشی فرد تبدیل می‌شود.

در پایان، نویسنده بر نقش مهم شکل‌گیری علاقه اجتماعی در بهزیستی، امید، امنیت و آیین شهروندی تأکید می‌کند و به آن دسته از زمینه‌های اجتماعی، تربیتی و فرهنگی جامعه ایران می‌پردازد که روند شکل‌گیری علاقه اجتماعی را مختل می‌سازند.