عرض این سیاهچاله ۴۰۰ میلیارد کیلومتر ـ یعنی سه میلیون برابر اندازه زمین ـ است و دانشمندان آن را «یک هیولا» توصیف کرده‌اند.
فاصله این سیاهچاله از زمین ۵۰۰ میلیون تریلیون کیلومتر است و شبکه‌ای متشکل از هشت تلسکوپ در سراسر جهان از آن عکس‌برداری کرده است.
جزئیات این کار در مجله استروفیزیکال جورنال لترز۲ چاپ شده است. این تصویر را تلسکوپ افق رویداد۳ (EHT)، شبکه‌ای متشکل از هشت تلسکوپ رادیویی متصل به یکدیگر گرفته است.
پروفسور هانیو فالکه۴، از دانشگاه رادبود۵ در هلند، که این آزمایش را پیشنهاد کرد گفت: «این سیاهچاله در کهکشان موسوم به MAV قرار دارد و آنچه مشاهده می‌کنیم بزرگ‌تر از کل منظومه شمسی است».
«جرم این سیاهچاله ۶/۵ میلیارد برابر خورشید و یکی از سنگین‌ترین سیاهچاله‌هایی است که گمان می‌کنیم وجود دارد. این یک هیولای واقعی و قهرمان سنگین‌وزن سیاهچاله‌های موجود در عالم است.»
به گفته پروفسور هانیو فالکه «هنوز باید بفهمیم این نور چگونه تولید شده است». تصویر یک «حلقه آتش» بسیار درخشان را نشان می‌دهد که حلقه تاریک دایره‌ای را احاطه کرده است. هاله درخشان را گاز بسیار گرمی تولید کرده است که در حفره فرو می‌افتد. این نور درخشان‌تر از مجموع نور میلیاردها ستاره موجود در کهکشان است. به این دلیل توانسته‌ایم آن را در این فاصله دور از زمین مشاهده کنیم.
لبه دایره تاریک در مرکز نقطه‌ای است که در آن گاز وارد حفره می‌شود و جسمی است که چنان کشش گرانشی شدیدی دارد که حتی نور نمی‌تواند از آن بگریزد.
به گفته دکتر زیری یونسی۶ از «یونیورسیتی کالج» لندن و یکی از اعضای گروه EHT «گرچه سیاهچاله‌ها اجسام نسبتاً ساده‌ای هستند، اما پرسش‌های پیچیده‌ای را درباره سرشت فضا و زمان، و سرانجام موجودیت خود ما مطرح می‌کنند. شگفت اینکه تصویر مشاهده‌شده بسیار شبیه چیزی است که از محاسبه‌های نظری به دست می‌آید. تاکنون به نظر می‌رسد که اینشتین همواره حق داشته است».
اما در اختیار داشتن اولین تصویر به پژوهشگران امکان می‌دهد که چیزهای بیشتری را درباره این اجسام اسرارآمیز یاد بگیرند. آن‌ها علاقه‌مند به جست‌وجوی مواردی هستند که باعث می‌شود سیاهچاله با آنچه در فیزیک از آن انتظار داریم تفاوت داشته باشد. هیچ‌کس واقعاً نمی‌داند حلقه درخشان اطراف سیاهچاله چطور به وجود آمده است. هیجان‌انگیزتر از آن، پرسش مربوط به سرنوشت یک جسم پس از فرو افتادن در سیاهچاله است.
پی‌نوشت‌ها
1. Pallab Ghosn
2. Astrophysical Journal Letters
3. Event Horizon Telescope
4. Heino Falcke
5. Radboud
6. Ziri Younesi
منبع
www.bbc.co.uk/news/science