گِل بازی/ خاتون حسنی
انگشت‌هایم
سعی کردند
با گِل برایم گُل بسازند
گُل هم نشد یک چیز ساده
یک خانه یا یک پل بسازند
با دست گِل را ورز دادم
گرد و قلمبه قلقلی شد
پهن و کشیده، چاق و لاغر
یا گنده شد یا فسقلی شد
چیزی که آن‌ها
خلق کردند
گُل، خانه یا پل هیچ‌یک
نیست
ده پا، دو سر، شش دست دارد
اصلاً نمی‌دانم
که آن چیست!
پاییز/ زهرا شفیعی ینگابادی
پاییز آمد توی جنگل
با لهجه‌ی
بارانی خود
زیر درختان صنوبر
آماده‌ی
اجرای خود شد
کم‌کم
کتاب تازه‌اش را
پیش درختی پیر وا کرد
از برگ‌های
رنگ‌رنگش
یک سرخ عنّابی جدا کرد
آرام آن را خط به خط خواند
همراه با موسیقی باد
پر بود از شعر و ترانه
با خاطراتی خرّم و شاد
چشمان جنگل گرم می‌شد
با قصّه و آهنگِ هوهو
جنگل به خواب خوش فرو رفت
با نم‌نمِ
لالایی او
تمام خوبی/ منیره سادات هاشمی
از تو فقط این را شنیدم
در شهر سامرایی امّا
این اطّلاعات کمی است
یک قطره از دریای زیبا
گفتند خیلی خوب بودی
این هم تمام خوبی‌ات
نیست
من بیشتر باید بدانم
این جمله‌ها
کوتاه و کلّی‌ست
امّا خودم فهمیده‌ام
که
هرچه بدانم باز بس نیست
مثل تو ای خورشید پر نور
در سرزمین‌ها
هیچ کس نیست
خیلی دلم می‌خواست
الان
مثل کبوتر داشتم بال
در صحن زیبای تو بودم
همراه زائرهای خوش‌حال
شبیه کوه/ اکرم السّادات هاشمی پور
یک غنچه‌ی
تازه
آن شب شکوفا شد
از عطر او سرشار
دامان زهرا شد
در چشم پیغمبر
باران نم‌نم
بود
در گریه‌‌اش
انگار
یک راز مبهم بود
می‌گفت:«چیزی
هست
در چشم این دختر
انگار می‌بینم
یک باغ گل پرپر
یک خواهر غمگین
یک عمّه‌ی
تنها
یک زن شبیه کوه
یک کوه پا برجا»
در دست او امّا
لبخند زد دختر
از خنده‌اش
گل کرد
لبخند پیغمبر
همکار/ سمیه بابایی
با اینکه این خورشید و ماه
یک‌عالمه
دور از هم‌اند
همکارهایی کهنه‌کار
در آسمان عالم‌اند
کاری که آن‌ها
می‌کنند
جاریست چون آب روان
یک لحظه راکد می‌شدند
دنیای ما می‌شد
خراب
هم، کارفرمایی بزرگ
دارند این همکارها
هم دقّت و فرمانبری
هم حوصله در کارها
نوبت به نوبت می‌رسند
هر یک جدا در یک مدار
یعنی که هردَم‌بیل
نیست
این عالم قانون‌مدار