نوجوانان؛ الگوهایی مثال زدنی

می‌خواهم سرمقاله این ماه مجله را بنویسم، ولی نمی‌دانم از کجا شروع کنم و در‌باره چه بنویسم و به کدام موضوع بپردازم! نه، یک‌وقت فکر نکنی موضوع کم آورده‌ام، کفگیر موضوع‌هایم به ته دیگ رسیده است و نمی‌دانم از چه بنویسم. برعکس، در این روزها و ماه‌ها، آن‌قدر خبرهای داغ، موضوع‌های جدید و اتفاقات شگفت‌انگیز رخ داده‌اند که مانده‌ام از کدامشان برایت بنویسم.

 تصمیم می‌گیرم برایت از الگوهای دوره و زمانه‌ بنویسم، اما به خودم می‌گویم: «نه، نوجوانان این دوره و زمانه تک‌تکشان می‌توانند الگوی یک نسل باشند. در این سال‌ها، همواره از گوشه و کنار‌ها صداهایی شنیده می‌شد که نسل جدید، یا به قول خودشان نسل Z، چنین و چنان است. عقایدش و سلیقه‌اش با نسل‌های گذشته فاصله گرفته است. اما وقتی تصویر اشک‌های نوجوان سال ۱4۰۳ را در فضای مجازی دیدم که به خاطر اعزام نکردنش به جبهه‌های لبنان، مثل ابر بهاری اشکش جاری بود، و به حاج حسین یکتا، رزمنده سال‌های دفاع مقدس التماس می‌کرد میانجی شود تا او را به جبهه‌های لبنان برای نبرد با لشکریان شیطانی کودک‌کش صهیونیست ببرند، بی اختیار اشک در چشمانم حلقه زد و حس غرور و شادی به خاطر آن همه احساسات پاک و ناب انسانی بر سراسر وجودم مستولی شد. حالا من بودم و یک حسین فهمیده دیگر؛ آن هم در سال ۱4۰۳.

یا در جست‌وجوی دیگری، به انشای نوجوان خوش‌فکری برخوردم با این موضوع: «آخرین خودکار جهان چه خواهد نوشت؟» آن نوجوان خوش‌فکر آخرین حرف‌های خود را با آخرین خودکار جهان چه زیبا و بهت‌آور نوشته بود. از آرزوهای زیبایش به زیبا‌ترین حالت ممکن یاد کرده بود. از انتظاراتش از جهان آخرالزمانی و از ظهور آخرین ذخیره خدای مهربان گفته بود.

دیگر به باور کامل رسیدم که نوجوانان ما خود می‌توانند الگویی خوب و مثال‌زدنی، حتی برای بزرگ‌ترها باشند. خدا را باید برای داشتن چنین نوجوانانی شکر کرد. درود و رحمت خدا بر نوجوانان خوب وطن سربلندمان ایران اسلامی! من به وجود چنین نوجوانان در سرزمینم افتخار می‌کنم و بر خود می‌بالم؛ شما را نمی‌دانم.

با مراجعه به رمزینه همین صفحه می‌توانید به متن انشا و فیلم اشاره شده دسترسی پیدا کنید.