جای خالی ادب نمایشی در کتابهای ادبیات دهم، عنوان مقالهای است که در جدیدترین شماره فصلنامه «رشد زبان و ادب فارسی» منتشر شده است.
در بخشی از این مقاله میخوانیم: «اهمیت نمایشنامه و هنر نویسندگی در این قالب، از آنجا مشخص میشود که با هنرمندی گروهی دیگر چون کارگردان و بازیگر همراه میشود و به جامعه معرفی میگردد و تماشاگران نمایش به جای خواندن اثر، آن را به شکلی صریح و گویا میبینند و هنر نویسنده را ارزیابی و نقد میکنند. از زمان ورود این نوع ادبی به کشور ما، نویسندگانی با هنر خود آثاری خلق کردهاند که شناخت آنها در حوزه ادبیات مانند دیگر نویسندگان ضرورت دارد؛ در حالیکه علاقهمندان به ادبیات، کمترین شناخت را از این گونه ادبی و هنری دارند و ضروری است آشنایی با این گونه، از کتب دانشآموزان آغاز شود و رشته دانشگاهی «ادبیات نمایشی» که از شاخههای رشته «هنر» است بیش از گذشته به آنان شناسانده شود. اما واقعیت این است که دانشجوی ادب نمایشی در حالی جذب این رشته میشود که کاملاً با آن بیگانه است یا از آن اطلاعات اندکی دارد. این اطلاعات اندک را هم از منابعی جز کتب درسی خود دریافت کرده و چه بسا ممکن است در صورت ادامه تحصیل در دانشگاه، به خاطر همین بیگانگی دچار سرخوردگی علمی شود یا در نوشتن متون ساده نمایشی با اشکالاتی مواجه گردد.»
نویسنده در ادامه با اشاره به انواع نمایش در ایران چنین نتیجهگیری کرده است: «هنر مردمی نمایش از آنجا که در نوشتار از زبان بهره میگیرد و برای مظروف آن ظرف مناسبی با عنوان نمایشنامه لازم است، پیوندی محکم با ادبیات دارد و مایه داستانی نمایش با عناصر مشترکی که در هر دو موجود است، میتوانند در زمره ادبیات نمایش قرار بگیرند. بر این اساس، همانگونه که دانشآموزان با دیگر انواع ادبی آشنا میشوند، شایسته است که از دوره متوسطه این گونه ادبی ـ هنری را نیز بشناسند و برای ادامه آن در دورههای دانشگاهی با آگاهی بیشتر به این عرصه وارد شوند. شناخت متنهای نمایشی و نمایشنامهنویسان هنرمند، مانند سایر حوزههای هنر، درخور مطالعه و واکاوی در کتب دانشآموزی است.»
نویسنده: معصومه عبادی، دانشجوی دکترا
کلیدواژهها: ادبیات نمایشی، کتب دهم، نمایش سنتی، نمایش اروپایی
** دریافت فایل PDF مقاله جای خالی ادب نمایشی در کتابهای ادبیات دهم
** دریافت فایل PDF فصلنامه رشد آموزش زبان و ادب فارسی، شماره ۱۲۱، پاییز ۱۳۹۶
** بایگانی رشد آموزش زبان و ادب فارسی