قاب زیبا

صبح روز بیست‌ودوی بهمن است. هوا آفتابی است. نرمه باد ملایمی صورت انبوه مردم حاضر در میدان آزادی تهران را نوازش می‌دهد.

همیشه حضور در مراسم جشن سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی برایم پر از خاطره است. چهل‌وهفت سال از پیروزی انقلاب اسلامی می‌گذرد. میدان آزادی مملو از جمعیت است. بسیاری خانوادگی در این جشن شرکت می‌کنند.

زیر برج آزادی قدم می‌زنم. سروصدا و جنب‌وجوشی توجهم را جلب می‌کند. خانواده‌ای با شور و حال زیاد دور هم جمع شده‌اند پسر نوجوانی می‌خواهد از خانواده نسبتاً بزرگش با برج آزادی خودعکس (عکس سلفی) بگیرد.

تعداد افراد خانواده زیاد است. نوجوان به زحمت می‌تواند همه افراد خانواده را در قاب عکس جا بدهد.

پدربزرگ‌ها و مادربزرگ، پسرها، دخترها، عروس‌ها و دامادها و نوه‌های قدونیم‌قد تعدادشان به 15 نفر می‌رسد. با تلاش فراوان عکس گرفته می‌شود. خانوادگی همه دست می‌زنند و هورا می‌کشند.

به خود می‌آیم. باورش سخت است، چهل‌وهفت سال از پیروزی غرورآفرین انقلاب اسلامی ایران گذشته است.

چه‌ها که بر مردم این مرزوبوم نگذشته است! در دل، مردم کشورم را تحسین می‌کنم. اشک در چشمانم حلقه می‌زند.

آخر در این سال‌ها مردم سرزمینم جانانه در مقابل انواع توطئه‌ها و تهاجم دشمن داخلی و خارجی ایستاده‌اند. چه سختی‌ها که نکشیده‌اند. مردم ما در جاده پرپیچ‌وخم انقلاب اسلامی پیچ‌ها و گردنه‌های خطرناکی را بین طوفان‌های سهمگین ابرقدرت‌های بی‌رحم پشت سر گذاشته‌اند. پیروز شده‌اند و به راه خود ادامه داده‌اند؛ طوفان‌هایی مثل کودتا، جنگ داخلی، جنگ تحمیلی، محاصره اقتصادی، تحریم‌های ویران‌کننده، وحشت‌افکنی (ترور) و تهاجم فرهنگی. در این بین نقش نوجوانان در تمام میدان‌ها پررنگ بوده است؛ از زمان انقلاب که نوجوانان شعارنوشته (پلاکارد) به‌دست در تظاهرات علیه رژیم پهلوی در صفوف اول حضور داشتند و در جنگ تحمیلی نیز با حضور خود جبهه‌ها را گرم می‌کردند، تا در زمان کنونی که با درس‌خواندن مدارج علمی را یکی پس از دیگری به‌دست می‌آورند و خود و کشور خود را به سلاح علم و دانش روز مجهز می‌کنند تا پرچم سرزمین‌شان در دنیا برای همیشه در اهتزاز باشد.

یاد شهیدان نوجوان همیشه ماندگار باد.