همه ساله در دنیا بیش از 200 هزار کودک بر اثر استفاده نامناسب از وسایل بازی آسیب می‌بینند و راهی بیمارستان می‌شوند. فصل‌نامه رشد آموزش پیش‌دبستانی در مقاله‌ای به ویژگی‌های محیط و وسایل امن بازی کودکان پرداخته است.
مقاله «استفاده از این وسایل در محیط‌های بازی کودکان ممنوع است» به قلم
وحید حاج‌سعیدی، کارشناس زبان انگلیسی نوشته شده است. در بخشی از این مقاله درباره ویژگی‌های زمین بازی کودکان می‌خوانیم: «سطح زمین بازی از مهم‌ترین عوامل کاهش‌دهنده میزان جراحت هنگام افتادن از وسایل بازی است. سطح زیرین وسایل بازی باید به اندازه
کافی نرم و حجیم باشد تا هنگام سقوط بچهها مانع آسیب‌دیدگی شود.
سیمان، آسفالت، بتن و سنگ‌فرش به هیچ عنوان برای سطح زیر وسایل بازی مناسب نیستند و غیر ایمن محسوب می‌شوند. چمن، خاک و خاک فشرده نیز نامناسب‌اند؛ چراکه آب‌وهوا و نوع پوشش بچهها باعث کم شدن قابلیت این مواد در محافظت از بچهها می‌شوند.
سطح محو‌طه بازی باید از مواد نرمی مانند خاک اره، شن، ماسه نرم و کائوچوی نرم شده پر شده باشد. سنگ‌فرش ساخته شده از مواد کائوچویی که از نظر ایمنی تست شده باشد نیز مناسب است. سطح زیر وسایلی که کمتر از 5/2 متر ارتفاع دارند، باید حداقل 30 سانتی‌متر از مواد نرم ذکر
شده پر شده باشد. در ضمن مواد نباید به‌صورت بسته‌بندی مورد استفاده قرار گیرند چون خاصیت نرم بودن و انعطاف‌پذیری آن‌ها کم می‌شود.
سطح بازی باید عاری از آب و نخاله‌های مختلف نظیر صخره، شاخه و ریشه درخت باشد تا باعث زمین خوردن بچهها شود. همچنین این سطح باید فاقد موادی نظیر چوب، تکه‌های سیمان و سنگ شکسته یا آهن زنگ زده باشد.
اگر ارتفاع بچهها و سطح (مثلاً پریدن از سکو) بالاتر از 7/3 باشد، این سطح مناسب و ایمن نیست و باید از هرگونه پریدن خودداری شود. در مجموع استفاده از تجهیزات با ارتفاع بلند در مدارس جایز نیست. فضای پشت وسایل بازی نیز تا 2 متر باید از مواد نرم پر شده باشد.
باتوجه به بلندی سرسره و تاب، استفاده از مواد نرم در اطراف این وسایل بیش از وسایل دیگر ضروری می‌نماید.»
ادامه این مقاله به موضوعاتی نظیر طراحی و فضای بازی و نحوه استفاده از وسایلی مانند تاب و الاکلنگ اختصاص دارد.
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش پیش‌دبستانی، شماره 18، بهار 1392 منتشر شده است.